در اواسط دهه 1930 دانشمندان آمريكايي وانگليسي كاركردن با دستگاهي راتجربه مي كردند كه هواپيماها وكشتي ها رابا استفاده از امواج راديويي كه از يك آنتن چرخان ساطع مي شد هدايت مي كرد.

اين دستگاه در اول پيدايش به نام موقعيت ياب راديويي(radio location) شناخته مي شد ولي بعدهابه نامRADAR تغییرنام داد. RADAR=radio Direction And Ranging

در طول جنگ جهاني دوم از رادار به طور زيادي براي رديابي هواپيما هاي دشمن كه به شهر ها نزديك مي شدند استفاده مي شد.همچنين در طول جنگ جهاني دوم از رادار در ابزارها ی مختلفی از جمله در سلاح های ضد هواپیما,در ردیابی هواپیما ها وکشتی ها وهمچنین برای ردیابی هواپیما های بمب افکن دشمن ازفواصل بسیار دور.

نقش رادار در مراقبت پرواز چندین سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم به طول کشید.این فاصله زمانی که بین جنگ جهانی دوم واستفاده وسیع از رادار در مراقبت پرواز اتفاق افتاد ,به خاطرتامین نیازهای مختلفی بود که درتفاوت اهداف مراقبت پرواز و کاربردهای نظامی بود .

مراقبت پرواز بدون استفاده از رادار:

Aircraftیکی از اهداف مراقبت پرواز در آن زمان ایجاد امنیت در حرکت تمام پروازها در مناطق کنترل شده در سراسر جهان به وسیله برقراری جدایی مناسب ومطمئن در عملیات روزانه بود. (هدف اول مراقبت پرواز)

این اهداف باید با کمترین تداخل در فعالیت های اقتصادی خطوط هوایی و پرواز های شخصی انجام شود .

سیستمی که برای مراقبت پرواز استفاده می شود براساس رویه ها وقوانین اجباری است که به وسیله خلبانان و مراقبین پرواز باید رعایت شود.

این قوانین شامل جدایی های استانداردی است که کمترین فاصله مجاز بین هواپیماها در تمام جهات به شمار می رود به طوری که هرهواپیمادر تمام لحظات بایددر محدوده ایمن خود در فضاپرواز کند.

این جدایی های استاندارددر تمام حالات برخاستن از باند ,در مسیر پروازی,تغییر ارتفاع ,کاهش ارتفاع,تقرب به باند ونشستن اعمال می شود.تا هواپیما بتواندیک عملیات ایمن را انجام دهد.

اطلاعات موردنیاز برای تامین این جداییها از فرم طرح پروازی (flight plan) که بوسیله خلبان قبل از انجام پروازپر می شود ,تامین می گردد.

این اطلاعات روی نوارهای شاخص پروازی که برای همین منظور تهیه شده اند ودر داخل نگهدارنده های پلاستیکی قرار می گیرند ودر مقابل کنترلر پرواز هستند ثبت می شود که شامل اطلاعاتی در مورد نقاط گزارش اجباری روی مسیر پرواز هستند که باید توسط خلبان گزارش شوند وتوسط کنترلر ثبت شوند که در مواقعی که برای پرواز اتفاقی بیفتد به این نوارها به عنوان سابقه پرواز مراجعه می شود .

اطلاعات دقیقی که روی شاخص های پروازی ثبت می شوند عبارتند از :

towerنام پرواز ,شماره پرواز,فرودگاه مبدا,مسیر پروازی,فرودگاه مقصد ,سرعت , ارتفاع وهمچنین زمان تخمینی که پرواز روی نقاط گزارش اجباری خواهد داشت.به طوری که اگر فاصله زمانی بین زمان تخمینی و زمان واقعی گزارش بیشتر از سه دقیقه شودکنترلر بایدتوسط ارتباط رادیویی موقعیت دقیق هواپیما را جویا شود تا مطمئن شود که برای پرواز اتفاقی نیفتاده است.

خلبانان وکنترلر ها به وسیله دستگاه های ارتباط رادیویی زمینی وهوایی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

مرکز کنترل منطقه ای(Area Control Center):

کنسول های کاری مراقبین پرواز که به آنها بردهای پیشرفت پرواز گفته می شود (flight Progress Panel) گفته می شود بوسیله چندین کنترلر (بسته به ترافیک هوایی )کنترل می شود.

مراکز کنترل ترافیک منطقه ای (Area Control Center)که در فرودگاه های پایتخت ها ودر بعضی از شهر های مهم قرار می گیرندمجهز به دستگاه های ارتباط رادیویی ,ودستگاه های ارتباطی داخلی,تلفنها وتلکس ها ودیگر ابزارها برای کنترل ترافیک هوایی می باشد.

فضای کل کشورها به چند زیر فضای کنترل شده در مرکز کنترل منطقه ای تقسیم می شود که Sector نامیده می شود و توسط کنترلر اداره می شود .

هر هواپیمایی قبل از ورود به این فضاها باید از کنترلر مربوطه مجوز لازم را کسب نماید.هر هواپیما در طول پرواز از چندین سکتور پروازی عبور می نماید و هر کنترلر سکتور پروازی وظیفه هدایت ,کاهش ارتفاع ,افزایش ارتفاع وتغییر سرعت را تا نزدیکی هر فرودگاه برعهده دارد.

واحد تقرب پرواز(Approach Control Unit):

concoulدر نزدیکی فرودگاه ها که برای هر فرودگاهی فاصله ای متفاوت است (مثلا برای فرودگاه تبریز ,40 ناتیکال مایل که برابر با 72 کیلومتر است و برای فرودگاه مهر آباد 70 ناتیکال مایل برابر با126 کیلو متر می باشد)توسط واحد تقرب فرودگاه کنترل می شود و پرواز از واحد کنترل منطقه ای به واحد تقرب تغییر فرکانس می دهد. این واحد مسوول ایجاد جدایی بین هواپیماها ی ورودی و خروجی به هرفرودگاهی می باشد.

یکی از کار های مهم در مراقبت پرواز ایجاد هماهنگی بین واحد های مختلف می باشد به طوری که بین دو مرکز کنترل منطقه ای و یا بین مرکز کنترل منطقه ای و واحد تقرب ویا واحد تقرب وبرج کنترل و برعکس باید هماهنگی های بسیار نزدیکی برای ایجاد یک پرواز ایمن صورت گیرد.

سیتمی که شرح داده شد به نام Procedural control نامیده می شود و در آن جدایی های استانداردی بر اساس ارتفاع هواپیما ویا فاصله افقی دو هواپیما برقرار می شود.و سال های زیادی در تمام نقاط جهان استفاده می شد به طوری که در آن از رادار استفاده نمی شود و موقعیت هواپیما ها بر اساس گزارش خلبان ثبت می شود.وچون بین دوهواپیما فاصله زیادی برقرار می شود (مثلا دو هواپیمایی که پشت سر هم ودر یک ارتفاع پرواز می کنند باید حداقل 10 دقیقه پروازی از هم فاصله داشته باشند )به پروازها تاخیر زیادی می خورد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : niloofar | تاريخ : پنج شنبه 18 خرداد 1391برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |